Malignant İncelemesi

Son zamanlarda Aquaman ve Fast and Furious 7 gibi filmler yönetse de James Wan sinema tarihinin en özel korku yönetmenlerinden biri. Saw ve The Conjuring gibi filmler ile korku janrınında kapı açan Wan, uzun bir sürenin ardından yeniden bir korku filmi ile aramızda. Warner Bros’un yapımcılığını yaptığı Malignant, 40 milyon dolar gibi firma ve yönetmen için gayet düşük, bir korku filmi için ise baya yüksek bir bütçe ile karşımızda. Özellikle son yıllarda A24’ün başını çektiği Amerikan bağımsız korku sinemasında The VVitch, Midsommar, Suspuria ve It Follows gibi filmler ile korku janrı çok özel bir yola doğru eviriliyor. Saw ve Fransız Ekstrem filmleriyle tekrar şahlanan şiddet/işkence filmleri ve Paranormal Aktivite, The Ring ve The Conjuring’in başını çektiği ruhsal korkular son yıllarda eski popülaritesini kaybetti. Bir korku devrimcisi olan Wan ise çok enteresan bir film ile karşımızda. 2 hafta önce çıkmasına rağmen gişede olmasa da dijital platformlarda ilgi gören Malignant çoğu kötü yorumlar olsa da karışık tepkiler aldı. Kimse film için Wan’ın en iyi filmi demiyor açıkçası fakat çok fazla kariyerinin en kötü işi olduğunu söyleyen görebilirsiniz. Gelin birlikte bu senenin iyi ya da kötü iz bırakan filmlerinden biri olan Malignant’a yakından bakalım.

Malignant (Habis) Konu

Malignant’ın hikayesi bir hastanede başlıyor. Bir grup doktorun psişik güçleri olan bir çocuk üzerinde yaptığı deneyler sonucu çocuğun doktorlara saldırdığını izliyoruz. Baş doktorun artık yıldığını ve bir karar verdiğini görüyoruz. Bu sefer günümüzdeyiz. Evli ve hamile olan Madison gece evine gizlice giren bir ‘”varlık’” tarafından saldırıya uğruyor. Bu saldırıdan sonra bu varlık ile bir çeşit bağ kuran Madison onun işlediği cinayetleri görmeye başlıyor. Polisle beraber Madison, bu varlığın arkasındaki sır perdesini aralamaya çalışır.

Oyunculuklar

Filmi incelemeye en zayıf tarafıyla başlayalım. Hiçbir zaman bir Wan filminde oyunculuklar çok öne çıkmadı. Hatta çoğu filminde çok bilindik oyuncular olmadı. Olduğunda da Kevin Bacon gibi fena olmasa da çok akılda kalıcı performans sergilemediler. Yani James Wan hiçbir zaman oyuncu parlatan bir yönetmen olmadı. Bunu tek istisnası ise The Conjuring serisindeki başroller Patrick Wilson ve Vera Farmiga. Hem alışılagelmişin dışında iyi oyunculukları hem de iki oyuncunun da belkide en ünlü rolleri bu filmlerde. Malignant’a dönersek, Wan tamamen B film oyuncuları ile karşımıza çıkıyor. Bir tane bile tanıdık olan oyuncu yok ve beklendiği gibi oyunculuklar da vasat. Açıkçası kimse göze batacak kadar kötü değil. Filmin başkarakteri Madison’ı oynayan Annabelle Walis’i ilk başlarda beğenmemiştim. Fakat film ilerledikçe hem görünüşü hem de karakterin geçirdiği evrim ile bu karakteri kimsenin çok iyi oynayamayacağına kanaat getirdim. James Wan belki kadroyu bilerek bilinmeyen oyunculardan seçmiştir. Belki de bütçesel sıkıntılar buna sebep olmuştur ama özellikle Madison karakteri başta olmak üzere çoğu oyuncunun bu filmde oynamayı kabul edeceğini pek düşünmüyorum.

Yazarlık

James Wan, Ingrid Bisu (filmde yan bir rolde de karşımıza çıkıyor) ve Akela Cooper tarafından yazılan film, senaryo ve hikâye gelişimi olarak gerçekten saçma sapan ilerliyor. Bir filmde hikâye kaç kez bu kadar fazla kırılabilir gerçekten de çok örneği olmayan bir durum. İlk 30-40 dakikası klasik Wan ruhsal korku filmi kafasında giderken ve gerçekten insanı gerim gerim gererken, birden çok farklı kafalara gitmeye başlıyor. Bunların pek de iyi olduğunu söyleyemeceğim açıkçası. İlk baştaki korku atmosferini korumayı yapabilecek en iyi yönetmenlerden birisi Wan. Demek ki burada çok açık bir seçim var. Röportajlarından da belirttiği gibi Wan bir B film, bir Giallo çekmek istemiş ve hakkını vere vere çekmiş. Dönüp bakınca iyi bir hikayesi olduğunu söyleyemem ama iyi bir twist’i var ve kendi hikayesini fena olmayan detaylarla işlemiş. Hikâye iyi mi değil mi galiba Wan için çok da önemli değil. Öne çıkan nokta çok daha farklı. Uzun süredir filmlerinin yazarlığını Leigh Wannel (Invisible Man, Upgrade) yapıyordu. Çok yetenekli bir yazar fena olmayan bir oyuncu olan Wannel çektiği 2 film ile şimdiden yeni filmini merakla beklediğim bir yönetmen/senarist oldu. Bu filmde ise Wan’ın yanında yazar olan Bisu Romanyalı adı sanı hiç duyulmamış bir yazar. Cooper ise Amerikalı elle tutulur işi olmayan bir TV yazarı. Bisu aynı zamanda Wan’ın da sevgilisi olunca Wan’ın hikayeye çok önemsemediği sonucuna vardım.

Yönetmenlik

Geldik filmin en güçlü tarafına. Malignant, Wan’ın filmografisinde alt sıralarda yer alsa bile yine çok iyi çekilmiş bir film. Özellikle filmin kamera hareketleri ve kadrajları Wan’ın diğer korku yönetmenlerinden farkını ortaya koyuyor. Filmin senaryosu ve oyunculuk kısmında olan bütün zayıflık yönetmenlik, görüntü yönetmenliği ve prodüksiyon tasarımı ile kapanıyor. Wan son iki filmi ile (Aquaman ve Fast 7) sıradan aksiyon filmleri çekmişti. Tabiri caizse Michael Bay’den bir farkı kalmamıştı. Bu filmle beraber en azından kimsenin cesaret edemeyeceği bir film çekmiş. İlk kısımları çok iyi bir korku filmiyken film bir anda direksiyon kırıp gerilim-aksiyon filmine dönüşüyor. Özellikle filmin sonlarına doğru olan aksiyon sekansları beklemediğim kadar iyiydi. Açıkçası bu filmi karşılaştırabileceğim tek film aklıma Resident Evil geliyor. Onun da ilk filmi hariç diğer hiçbir film Malignant’ın yanına yaklaşabilecek seviyede değil. Bu Malignant’ın iyi olmasından çok Resident Evil serisinin çok kötü olmasından kaynaklanıyor. Pek fazla örneği olmayan bir film türünde James Wan belli açıdan farkını ortaya koymuş. Yine de bu filmde bir Mila Jovovich gibi başrol bir de daha iyi bir senaryo ile çok özel bir filme dönüşebilirmiş. Çoğu kişi için Wan’ın kariyeri şimdiden sorgulanmaya başlandı. Son iki aksiyon filmi vasattı. Ardından bu filmle beraber bir Shyamalan durumu yaşandığını iddia edenler illaki var. Açıkçası bu fikirleri çok yanlış bulmamakla beraber pek de katılmıyorum.

Aksiyon Sekansları ve Mekan Tasarımları

Yukarıda belirttiğim gibi gerçekten çok iyi aksiyon sekansları var. Özellikle Gabriel karakterinin tasarımı da göz önüne alınınca çok iyi bir iş ortaya çıkmış. Yönetmenin daha önce çektiği Death Sentence filminde aksiyon sekansları bu kadar iyi değildi. Aquaman ve Fast 7 yönetmenin kariyerine bu yönden iyi bir katkı yapmış olabilir. Mekân tasarımlarına gelince gerçeklikten bu kadar kopuk mekan tasarımları pek görmedim. Aksiyona yer açmak için bu kadar büyük yapıldığını anlayabiliyorum ama yine de bu kadar büyük bir nezarethane olması inansın gözüne batıyor. Filmdeki hastanenin ve Madison’un evi de daha ilk gördüğünüz anda burada kötü bir şey olacak diye bağırıyor. Bu kötü bir şey değil ama efektler ve sesler ile biraz parodiye de dönüşmüyor değil. Fakat yönetmen zaten filmi aynı zamanda bir korku parodisine de dönüştürmüş. Bu her kareden belli oluyor. Ama yine o nezarethane sahnesindeki karakter tasarımlarının affedilebilir bir yanı yok. 2021 yılında Pam Grier gibi giyinen siyahlı bir kadın herhalde köstüm dolabında kıyafet kalmaması ile açıklanabilir.

Canavar, Sis ve Asklepios’ın Asası

Korku filmlerindeki en önemli unsurda kötü karakterlin tasarımlarıdır. Michael Myers, Leatherface, Freddy, Jason ve Ghostface. Korku sinemasının en ikonik karakterleri hep akılda kalıcı ve çarpıcı tasarımlara sahip. Buradaki Gabrilel içinse onu söylemek mümkün değil. Simsiyah kıyafeti ve eldivenleri ile İtalyan Giallo sinemasına göz kırparken, saçlarıyla da Japon sinemasına küçük bir selam veriyor. Fakat yüz tasarımı yönünde Gabriel sınıfta kalıyor.

Sonuç

Malignant örneği pek olmayan keyifli bir film. Çok sıkıntılı bir film olsa da James Wan’ın yelpazesinin ne kadar genişlediğini de bize gösteriyor. Türün sevenlerine hitap eden bir film. Korku ve gerilim ile pek aranız yoksa tavsiye edemem.

Diğer film incelemelerimiz için buraya, Letterboxd hesabımızı takip etmek içinse buraya tıklayabilirsiniz.