Annette İncelemesi

Fransız yönetmen Leos Carax 9 yıl aradan sonra ilk uzun metraj filmi ile sinemalara geri dönüş yaptı. Leos Carax’ın Cannes Film Festivali’nde “En İyi Yönetmen” ödülünü kazanmasını sağlayan Anette, fransız yönetmenin çektiği ilk İngilizce film. Geçtiğimiz yıl Annette için oldukça meraklıydım ancak pandemi sebebiyle bu yıla ertelenmiş ve açıkçası fragmanı çıkana kadar radarımdan uzaklaşmıştı. Fragmanı izledikten sonra tekrar Annette için büyük bir beklenti oluştu ve izlemek için bekleyiş başladı. Velhasıl filmin vizyona girmesiyle de uzun bekleyişim son buldu.

Annete Filminin Konusu

Film özünde; stand-up komedyeni Henry McHenry (Adam Driver) ve opera sanatçısı Ann Defrasnoux’ın (Marion Cotillard) evlilikleri sonrasında değişen hayatlarını ve kısa süre sonra dünyaya gelen kızları Annette’nin, bir trajedi sonrasında daha 2 yaşındayken mucizevi bir şekilde şarkı söyleyebilmesini konu alıyor. Filmin açılış sekansı sonrasında La La Land-vari bir romantik müzikal izleyecekmişiz gibi gözükürken Annette bir anda karanlık ve depresif bir tona bürünerek izleyiciye oldukça katmanlı bir hikaye sunuyor.

Bir bakıma Leos Carax kendi hayatından da esintilerle; erkek ve kadın doğası, aşk, şöhret, kıskançlık, çocuklarının yeteneklerini sömüren ebeveynler gibi yaşantılardan oluşan kesitlerle sesini duyurmaya çalışmış (Filmin orijinal hikayesi Sparks’ın olsa da Carax’ın senaryo üzerindeki etkisinin büyük olduğunu düşünüyorum). Tüm bu kesitleri perdeye yansıtırken de oldukça güçlü bir hayal gücü ve metaforlar kullandığını da söylemek gerek.

Oyunculuklar

Filmin açılış sekansında Adam Driver’ı gördüğümüz ilk dakika kendisinden ümidi kesmiştim. Açıkçası ne düzgün bir tonla şarkı söyleyebiliyor gibiydi ne de bedeni filmle ritim tutabiliyordu. Marion Cotillard ise tam tersi şekilde filmle bütünleşmiş ve harika bir tonla liriklerini dillendiriyordu. Ancak açılış sekansı bittikten sonra geçen her dakika Adam Driver filmi sırtlarken Marion da bir o kadar geri planda kaldı. Tabii bunda senaryonun da etkisi olsa da Marion’dan biraz daha fazlasını beklerdim.

Adam Driver’a geri dönecek olursak, Annette’te canlandırdığı komedyen rolünde zaten tek kişilik dev bir kadroyu oynuyor. Bu sahnelerde bir oyuncunun rolüne tümüyle bütünleştiğinde ne kadar başarılı işler çıkarabildiğini tüm çıplaklığıyla görebiliyorsunuz. Üstelik sahne dışındaki performanslarında da bütün duyguları lirikler akarken hissedebiliyorsunuz. Bence kendisinin bugüne kadar çıkarmış olduğu en iyi performanslardan biri.

Yönetmenlik ve Sinematografi

Filmin Leos Carax için oldukça kişisel bir film olmasının bir etkisi var mıdır bilmiyorum ama kendisinin film üzerindeki etkisi oldukça belli oluyor. Açılış sekansından tutun kapanışa kadar filme yaptığı öznel dokunuşlar dışında genel yönetmenlik de oldukça başarılı. Kendisinin bu yıl Cannes’da en iyi yönetmen ödülünü alması da pek sürpriz değil. Çünkü filmin hemen hemen her bölümüne baktığınızda yönetmenin etkisini hissediyor ve başarılı olmuş diyerek kendisini onaylıyorsunuz. Ayrıca Annette görsel olarak da muazzam görüntülere sahip. Özellikle sahne dekorlarının kullanarak filmin şiirsel anlatımı başarılı bir şekilde destekleniş. Görsel efektlerin kullanımı ise kusursuza yakın. Filmden görsel anlamda oldukça memnun kaldığımı söyleyebilirim.

Müzikler ve Prodüksiyon Tasarımı

Annette filmi için bir müzikaldeki en önemli unsurlarda oldukça başarılı olduğunu söyleyebilirim. Şarkılardaki ritimlerin harika olmasını yanı sıra sıradan diyaloglarda dahi sürekli liriklerle konuşulması çoğu zaman pek bir keyifli olmuş (Birkaç sahnede bana ritim ve ton uyumsuz geldiği için pek hoşuma gitmemişti). Prodüksiyon tasarımında ise hikayesinin de yardımıyla apayrı bir seviyeye çıkmış. Hem opera bölümlerinde hem de stand-up sahnelerindeki dekorların müzikal ezgiyle uyumu çok başarılı. Yönetmen de başarılı bir iş çıkardığında ortaya hem görsel hem de işitsel olarak kusursuz bir iş çıkmış.

Senaryo ve Kurgu

Annette’in bence en büyük kusurunun olduğu bölüm senaryo ve kurgusunda. Ancak bu berbat bir senaryosu var, izlenmeyecek kadar kötü şekilde kurgulanmış demek değil belki ama belli bir kitle kesinlikle bu şekilde hissedecek. Bundaki en büyük neden bence metaforların kullanımı. Senaryodaki bazı metaforların aslında ne anlama geldiği konusunda net bir fikir alamıyorken, en önemlilerini belki de filmin sonunda anlayabiliyoruz. Böyle olunca da bazı izleyicilerin filmden kopması oldukça olağan bir durum. Nitekim Annette lineer bir anlatım üzerinden gidiyor gibiyken bazı bölümlerde pek de öyle olmadığını görüyorsunuz ve bu birçok izleyici için epey kafa karıştırıcı.

Son Düşünceler

Filmin açılış sekansı sonrasında içine girebiliyorsanız muhtemelen filmden hoşlanacaksınız. Ancak o bölümlerde filmden kopukluk yaşarsanız film uzun süresiyle sizin için bitmeyecek bir hal alacaktır. Ben Annette’i izledikçe daha çok beğendiğimi söyleyebilirim. Özellikle finali oldukça başarılı buldum. Hem görsel olarak hem de müzikal açıdan çok başarılı olduğu için sinemada izlemek en iyi seçenek (2 Eylül’de Başka Sinema Ayvalık Festivali‘nin açılış filmi olacak). Ve son olarak filmden bağımsız şahsi yorumum, acaba film Fransızca mı olsaymış ne?

Sitemizin film kategorisinde yer alan diğer yazı ve incelemeleri okumak için buraya tıklayabilirsiniz. Film incelemelerimizden haberdar olmak isterseniz de Letterboxd hesabımıza buradan ulaşabilirsiniz.