Oppenheimer İncelemesi

Oppenheimer’ın yılın en iyi filmi olacağı iddiasıyla servis edilmesi, her sinemaseverin filme olan beklentisini haliyle arttırdı. Ben de büyük beklentilerle girmiş olduğum salondan, hayal kırıklığıyla ayrıldım. Üstelik hayal kırıklığımın sebebi büyük beklentiler de değildi. Oppenheimer uzun, dağınık ve çoğu zaman anlamsız duran tuhaf imgelerle dolu. İzlenmeyecek kadar berbat bir film olmasa da birçok seyircinin beklentisini karşılamayacağını düşünüyorum. İyi ve kötü bulduğum yönlerini de yazının devamında açık bir şekilde bulabilirsiniz.

Oppenheimer Filminin Konusu

Oppenheimer filmi herkesin bildiği üzere, Oppenheimer’ın hayatını ve İkinci Dünya Savaşı sırasındaki atom bombasının geliştirilme sürecini konu alıyor. Açıkçası Biyografi türünün pek hayranı olmasam da türdeki iyi filmleri ismi ödüllerde dahi geçmeye başlamamışken izleyen biriyim. Oppenheimer biyografisi de film içinde oldukça ilgi çekici ve yüceltilerek veriliyor. O yüzden biyografi türünü sevenler filmi de beğenecektir. Ancak kurgusundaki zaman atlamaları ve git gelleri biraz canınızı sıkabilir. Hatta bu konuya kurgusuyla ilgili konuştuğumda tekrar değineceğim.

Karakterler ve Oyuncular

Filmin izlenebilir seviyeye gelmesinin en büyük mimarları, şüphesiz oyuncuları. Bugünlerde grevde olan oyuncuların aslında filmler için ne kadar önemli olduğunu gösteriyor belki de. Özellikle Cillian Murphy ve Robert Downey Jr. çok güçlü performanslar vermiş. Florence Pugh dışındaki herkesi beğendim açıkçası. Küçücük sahnesi olan isimler bile oldukça iyi iş çıkarmış. Örneğin Casey Affleck’in yüzü belki sadece birkaç dakika gözüküyor ama perdede olduğu o küçük dakikalar bile karakterini anlamamıza ve oyunculuğuna hayran kalmamıza yetiyor. Oyuncular olduğu kadar Oppenheimer karakteri de filmde oldukça iyi işlenmişti. Oppenheimer’ın iç dünyasına yolculuğa çıkarmaya çalıştıkları sahneleri başarılıydı. Belki de Nolan’ın filmdeki tek iyi dokunuşuydu diyebilirim.

Yönetmenlik ve Prodüksiyon

Bir biyografi filmine göre oldukça büyük bir prodüksiyon olması, bence türün aşıkları için bulunmaz bir nimet. IMAX kaç biyografi filmi izlediniz ki mesela? Ancak izlerken diğer Nolan filmlerinde pek yaşamadığınız “IMAX çekmese de olurmuş sanki” hissini yaşıyorsunuz. Yönetmenlik konusunda ise dün ne kadar Greta övdüysem bugün o kadar Nolan yerebilirim. Nolan belli ki Oppenheimer konusunda saplantı yapmış ve hayatını film yapmak istemiş. Burada sürpriz veya yanlış yok. Ancak filmde almış olduğu kreatif kararlar o kadar tuhaf ve yersiz hissettiriyor ki, izlediğinizden memnun olmanız pek mümkün değil. En basit bir örnekle; Oppenheimer’ın dünyayı nasıl gördüğünü izleyiciye göstermek için yaptığı küçük efektler o kadar fazla geliyor ki, kaçıp kurtulmak istiyorsunuz ama film ne yazık ki üç saat.

Senaryo ve Kurgu

Evet film üç saat sürüyor ve oldukça garip bir kurguya sahip. Olaylar bir anda bir yerden başka bir yere gittiği için, dağınık bir film hissiyatı veriyor. O yüzden uzun bir film olduğu için sıkılmıyorsunuz ama hikayeyi takip ederken, yoruluyorsunuz. Açıkçası bunun en büyük nedeni karakterlere yeterince duraklama verememesi. Bir filmde karakteriniz sorun ya da mutlu bir an yaşadığında, ona duraklama vermelisiniz ki, seyirci olarak onu paylaşabilelim. Hatta filmde de birkaç sahnede bu yapılmaya çalışılmış. Ancak sindirmek için yeterli vakit verilemediği için, işleyişi pek başarılı olmuyor. Bu da bana, belki de bu filmin senaryosunun normalde çok daha uzun olduğunu ama kurguda üç saate indirdikleri düşüncesini getiriyor.  

Ses Tasarımı ve Son Düşünceler

Oppenheimer’ın bir diğer güçlü olduğu nokta, ses tasarımı. Ludwig Göransson ile birlikte çalıştıkları Tenet filminde olduğu gibi besteler ve sesin, hatta sessizliğin kullanımı oldukça etkileyici. Nolan, sanki her yeni filminde ses tasarımına verdiği önemi daha da arttırıyor. Ses tasarımını önemsemeden çekim yapan diğer yönetmenler umarım biraz ders alır. Onun dışında düşüncelerimi toparlayacak olursam; Oppenheimer birkaç güçlü sahnesi dışında sıradan biyografilerden çok farkı olmayan bir yapım olmuş. Büyük filmler, büyük hayal kırıklığına neden olabiliyor. Açıkçası süresi üç saat olmasa, kaybedecek bir şeyiniz yok zaten düşünmeden izleyin derdim. Ancak uzun süresi nedeniyle beklediğiniz film olduğundan emin değilseniz, hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz.

Bizi Twitter’da takip etmek için buraya, diğer yazılarımıza göz atmak için buraya tıklayabilirsin.