Barbie İncelemesi

Bu Cuma yılın en çok beklenen filmlerinden ikisi vizyona giriyor. Sinemaseverler “Acaba ilk hangi filmi izlesem?” diye düşünürken, direkt olarak taraf seçenler de var. Açıkçası fragmanlarda izlediğim Barbie, benim için ikinci planda kalmıştı. Oppenheimer oldukça güzel bir prodüksiyonla, iyi bir hikaye sunduğunu hissettiriyordu. Barbie’de ise hikaye konusunda çok fazla soru işaretim vardı. Ancak filmin yönetmeni Greta Gerwig oldukça iyi bir iş çıkarmış ve vizyonunu perdeye yansıtmayı başarmış. Henüz Oppenheimer izlemediğim için “Hangi film daha iyi?” gibi bir soruya henüz cevap veremem ama Barbie’nin çıtayı bir hayli yükseğe çıkardığını söyleyebilirim. Filmi bu kadar sevmemin nedenlerini de yazının devamında bulabilirsiniz.

Barbie Filminin Konusu

Her şeyin mükemmel olduğu rüyalar ülkesi Barbieland’in bir ferdi olan Barbie, bir gün uyandığında bazı şeylerin değişmeye başladığını fark eder. Ne yapması gerektiğini bilmeyen Barbie diğer Barbie’lerin ve Ken’in yardımıyla Gerçek Dünyaya doğru bir maceraya atılıyor. Barbie filmi böyle bir hikaye işlediği için de hemen hemen herkes The Truman Show’a benzetiyor (neredeyse alakası bile yok) ama şahsen Lego Filmi ve Lego Batman Filmi’nin hikayelerinin karışımına daha çok benzetiyorum. Tabii bu benzetmenin sebebi iki evrenin de bir nevi yaratıcısını oynayan kişinin Will Ferrell olması değil. Her şeyin mükemmel olduğu bir dünya ile gerçek dünya arasında kurdukları köprü ve ana karakterini iyi tanımaları.

Karakterler ve Oyunculuklar

Marka filmleri yapıldığında her yönetmen kendi vizyonunu ortaya koyuyor ve bu vizyon genelde bazı noktalarda eksik kalıyor. Ancak Greta Gerwig bence Barbie’yi her yönüyle o kadar iyi tanımış ki, perdeye eksiksiz yansıtmış. Margot Robbie de birkaç küçük sahne dışında rolünü çok iyi oynamış. Hatta Barbie dendiği zaman akıllara yüzünü getirecek kadar iyi benimsemiş rolünü. Tabii filme eksiksiz yansıtılan tek karakter Barbie değil. Ken’i tek boyutlu bir karakter olarak yazmayıp hikayede önemli bir role sokarak filmin dramatik etkisini önemli ölçüde arttırmış. Ryan Gosling ise muazzam bir oyunculuk sergilemiş. Açıkçası perdedeki her sahnesinde izleyicinin gönlünü çalmayı başarıyor. Diğer Barbie ve Ken oyuncuları içinse açıkçası pek öne çıkan bir performans yoktu (Belki Kate McKinnon). Zaten bu tarz önemli sahneleri de yoktu. Ancak America Ferrera çok müsait bir rolü olmasına rağmen müthiş bir iş çıkaramamış. Kötü oynadığını söyleyemem ama o rolün hakkını bence çok daha iyi verebilecek bir sürü oyuncu var.

Yönetmenlik ve Prodüksiyon

Yukarıda da biraz belli etmişimdir ama burada kendisine daha fazla methiyeler dizmek istiyorum. Greta Gerwig… Ana akım filmlerde uzun zamandır böyle komple bir yönetmen filmi görmemiştim. Açıkçası filmin çalışmayan hiçbir kısmı yok. Barbie dünyasına yakışır bir prodüksiyon tasarımını alıp, harika bir vizyonla izleyiciye sunuyor. Hikaye anlatımı çok güzel. Karakterler ve oyuncuların performansı yerinde. İyi bir kurguyla harika bir temposu var. Şarkıları ve müzikal sahneleriyle hem görsel hem işitsel bir gösterisi var. Sizinle konuşan, sizlere söyleyecekleri olan ve mesajını güzel bir şekilde veren bir film. Bunların hepsini iyi bir şekilde perdeye yansıtabilmek, bunu koordine edebilmek gerçekten büyük başarı. O yüzden teşekkürler Greta.

Senaryo ve Kurgu

Yazının başında söylediğim gibi, filmi izlemeden önce fragmanlar yüzünden beklentimi yitirmiştim. Özellikle senaryosunda büyük sorunlar olacağını düşündüğüm bir hikaye üzerinde gidiyorlarmış gibi geliyordu. İnternette yapılan benzetmeler de şüphelerimi doğrular gibi olunca ortalama bir film izleyeceğimi düşünüyordum. Ancak Barbie, oldukça güzel yazılmış bir senaryo ile karşımıza çıkıyor. Ciddi olması gerektiği kısımlarda dramı, kurgusal bölümlerde ise mizahı çok akıllıca kullanıyor. Böylelikle senaryo hem tutarlı kalabiliyor hem de izleyiciye duygu aktarımı çok daha iyi sağlanıyor. Üstelik kurgusu da akıcı bir tempoyla olunca, filmi soluksuz bir şekilde izliyorsunuz. Süresinin de iki saatin altında olması, son yıllardaki ana akım filmlerin uzunluğu düşünüldüğünde ayrı bir güzel.

Müzikler ve Son Düşünceler

Filmin müzikleri zaten halihazırda oldukça dinleniyor. Film içinde de kullanımları gayet güzel ve yerinde. Ayrıca müzikal sahneleri özellikle Ryan Gosling’in performansıyla izlemesi pek bir keyifli. Hatta daha fazla müzikal sahnesi olsun da isterdim. Son olarak kısaca özetlemem gerekirse; filmi açılış sahnesinden finaline kadar soluksuz bir tempoda izliyorsunuz. Yeri geliyor eğlenceli sahnelerinde gülüyor, yeri geliyor duygusal sahnelerinde gözlerinizi dolduruyor. Sinemanın sadece drama değil, eğlenceye de yeri olduğunu en açık şekilde göz önüne seriyor. O yüzden arkanıza yaslanın ve keyifle izleyin.

Bizi Twitter’da takip etmek için buraya, diğer yazılarımıza göz atmak için buraya tıklayabilirsin.