Babylon İncelemesi

Damien Chazelle’nin merakla beklenen filmi Babylon, Amerika vizyon tarihinden yaklaşık bir ay sonra sonunda ülkemizde de vizyona giriyor. Başrollerinde Margot Robbie, Brad Pitt ve Diego Calva’nın yer aldığı filmde Damien Chazelle bizleri sessiz sinemadan çıkış dönemine doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Bu yolculuk sırasında Hollywood’un gösterişli dünyasını izletmekle kalmayıp, ardındaki acı gerçekleri de sivri bir dille Hollywood’un yüzüne vuruyor. Filmi genel olarak beğendim ancak tam bir “ya seversin ya da nefret edersin” filmi olduğunu söylemem gerek. Hangi tarafta olacağınız konusunda önceden bir fikir sahibi olmak istiyorsanız spoilersız yazının devamında belki bir cevap bulabilirsiniz.

Babylon Filminin Konusu

Babylon yukarıda bahsettiğim gibi Hollywood’un aşırıya kaçmış, şaşaalı bir dönemini konu alıyor. Sessiz sinema döneminden geçiş yıllarını dönemin ünlü oyuncusu Jack Conrad (Brad Pitt) ve şöhret olmaya çalışan hayalperest genç Nellie LaRoy (Margot Robbie) karakterleri üzerinden anlatıyor. Sinemadaki bu değişimin farklı meslek grupları arasında oluşturduğu yıkım ve fırsatları etkileyici görsellikle sunuyor. Tabii bu etkileyiciliğin arkasında filmdeki karakterler ve oyuncuların güçlü performansları var.

Karakterler ve Oyunculuklar

 Filmin belki de beğenmemdeki en büyük etken karakterleri olabilir. Çünkü karakterlerin her biri oldukça özenli bir şekilde portreleniyor. Bunu söylüyorum çünkü film sadece Jack Conrad ve Nellie LaRoy üzerinden bir şeyler anlatmıyor. Yeri geliyor Diego Calva’nın canlandırdığı Manny Torres üzerinden başarı için her şeyi yapabilecek hırslı bir insanın hikayesini anlatıyor. Yeri geliyor Jazz tutkunu Sidney Palmer (Jovan Adepo) üzerinden Hollywood’daki ırkçılığa bir eleştiri yapıyor ya da Lady Fay Zhu (Li Jun Li) üzerinden homofobiyi eleştiriyor. Bu şekilde hemen hemen yaratılan tüm karakterler üzerinden döneme ait küçük ama çok şey anlatan hikayeler izliyoruz. Üstelik tüm bu karakterlere hayat veren oyuncular rollerini kusursuz oynamış. Akademi ödüllerinde ise Brad Pitt, Margot Robbie ve Diego Calva ile üçte üç adaylık alması büyük olasılık.

Yönetmenlik ve Sinematografi

Damien Chazelle’nin filmde fazlasıyla cesur hareket etmiş gibi geldi. Henüz beşinci uzun metraj filmi olmasına rağmen içinde bulunduğu sektörü, Hollywood’un alışılagelmiş normlarının dışında eleştirebilmesi şaşırtıcı bir deneyim oldu açıkçası. Kara mizahı fazlasıyla Ruben Östlund’a benzemiş ama Avrupa’dan çıkmış bir film gibi değil. Haliyle tüm o Hollywood atmosferinin yanındaki kara mizah, çoğu zaman abes kaçıyor. Zaten tam olarak bu noktada film izleyici kitlesini daraltıyor. Onun dışında görsellik ya da çekim anlamında hiçbir problemi olmadığını görüyoruz filmin. Her şey yerli yerinde ancak o cesaret biraz yersiz kalıyor. Kim bilir; belki de filmde söylemeye çalıştığı gibi yapıp, her şeyi kendi istediği şekilde yapmıştır.  

Senaryo ve Kurgu

Açıkçası karakterlerin ve hikayelerinin bu kadar iyi yazıldığı filmde böyle ucuz senaryo görmek benim için bir hayal kırıklığı oldu. Damien Chazelle birçok kez Hollywood nostaljisi numaralarıyla seyirciyi etkilemeye çalışıyor ve işin üzücü kısmı bunu yapmaya ihtiyacının bile olmaması. Belki de yönetmenin döneme olan tutkusundan dolayı tercih meselesidir bilemiyorum ama ansızın gelen monologlar ya da bir anda gelişen nostaljik çekimler sürekli yersiz hissettirdi. Açıkçası Akademi’ye oynayan bu sahneler olmasa belki de çok daha kısa süreyle daha akıcı bir tempoda film yapabilirdi. Hepsini geçtim finalde yapmış olduğu montaj kurgusu kadar ucuz bir deneme izlediğimi hatırlamıyorum. Yani Oscar ödüllü bir yönetmen değil de mezuniyet projesi için etkileyici bir şey yapmak isteyen sinema öğrencisi gibi bir montaja neden ihtiyaç duydu anlamak güç.

Müzikler ve Son Düşünceler

Herhalde karakterleriyle beraber filmin bir diğer kusursuz bölümü müzikleriydi. Bestelerin sahnelerle uyumunun yanı sıra filmin temposuna da çok iyi eşlik etmesi oldukça etkileyiciydi. Altın Küre’de en iyi beste ödülünü almasının sürpriz olmadığı gibi muhtemelen Oscar ödülleri için de en büyük aday olduğunu söyleyebilirim. Yazının başında da söylediğim gibi filmi genel olarak sevdim ama özellikle senaryo ve kurguda rahatsız olduğum şeyler beni biraz uzaklaştırdı. Özellikle kara mizahının hitap etmeyeceği kesimler olacaktır ve uzun süresi de göz önüne alındığında onlar için iyi bir seyir deneyimi olmayacaktır. Onun dışında sinema ve sinema tarihi severler için güzel bir deneyim.

Bizi Twitter‘dan takip etmeyi ve diğer yazılarımıza göz atmayı unutmayın.