Black Widow İncelemesi: Yeni MCU Fazının İlk Filmi

Bu yazı Black Widow filmi için spoiler içermektedir. Filmdeki karakterlerin kökenlerine değindiğimiz ve çizgi roman önerilerinde bulunduğumuz yazıya buradan ulaşabilirsiniz.

Black Widow filmi hayranların yıllar süren bekleyişi ve birkaç ertelemenin sonunda bizlerle. Scarlett Johansson’ın Black Widow rolüyle son kez karşımıza çıktığı, Cate Shortland’ın yönetmenliğini üstlendiği Black Widow filmi sonunda bizlerle. Gelin şimdi bir koşu sinema özlemiyle gidip izlediğim Black Widow’un incelemesine geçelim.

Karakterler ve Oyunculuklar

Filmin en büyük satış noktalarından biri hiç şüphesiz MCU’da defalarca boy göstermiş ve sonunda kendi filmine kavuşan Natasha Romanoff karakterini daha yakından tanıyacak olmamızdı. Geçmişini, nasıl bir yoldan geçerek S.H.I.E.L.D.’a katıldığını da öğreniyoruz. Filmin açılış sahnesinde Natasha’nın çocukluğunu, Yelena, Alexei & Melina ile olan hayatlarının tam olarak parçalandığı noktada görmek karakteri daha da kırılgan ve insancıl bir açıdan görmemizi sağlıyor. Ancak filmin kilit noktalarından olan Budapeşte görevi ve bu görevle ilgili duyduğu pişmanlık karakterin şu ana kadar olan portresi düşünüldüğünde biraz tuhaf kaçıyor.

Natasha, Red Room’un lideri Dreykov’u öldürürken yanında bulunan kızı Antonia’yı da sivil zayiat olarak görmüş ve belli ki bu kararından pişmanlık duyuyor. Bu gayet normal ve mantıklı bir his olacakken MCU, Natasha’yı geçmişinde Budapeşte olayından daha da çok tartışmalı kararlar almış bir karakter olarak resmetti. Bu nedenle de Antonia’yı öldürmesinden neden bu kadar pişmanlık hissettiğinin altı o kadar da dolmuyor, dolayısıyla bu olaya bu kadar saplanmış olması da tuhaf duruyor. Bunun haricindeyse karakter için yeni ve ilgi çekici pek fazla şey öğrenme şansımız olmuyor.

Bu film ile tanıştığımız Yelena karakteri, Black Widow’un parlayan noktalarından biri. Hem Florence Pugh hem karakterin hal ve tavırları izleyiciyi kendisine bağlamayı başarıyor. MCU filmleri değerlendirilirken genelde yeterince hakkı verilmese de izleyicilerin filmlerden bu kadar keyif almasının nedenlerinden biri kahramanlarımız arasındaki dinamikler ve muhabbetlerdir. Black Widow, Natasha ve Yelena arasındaki abla-kardeş diyaloglarıyla, çocukluklarından ve Black Widow geçmişlerinden gelen çekişmeleriyle, Pugh ve Johansson’ın kimyasıyla bu açıdan izlemesi oldukça eğlenceli dakikalar sunuyor.

Alexei ve Melina ise filmde öne çıkan anlara sahip değiller. Melina karakteri film için belirli noktaları ilerletmede kullanılan bir araçtan daha fazlası gibi değilken Alexei ise filmin “comic relief”i görevini üstleniyor. Bu karar, çoğu zaman filmin aleyhine işliyor çünkü karakterler için fazlasıyla dramatik anlarda Alexie üzerinden yapılmaya çalışılan şakalar hem bu anları bozuyor hem karakteri fazlasıyla itici bir noktaya sürüklüyor. David Harbour da elinden geleni yapsa da bu anlarda sanki şakalara yanlış zamanda başlıyormuş gibi çevresindeki oyunculardan kopuk hissettiriyor.

Ayrıca Harbour’un karakteri filmin açılış sahnesinde ciddi, görevine odaklı bir tavırdayken günümüzde her şeyi şakaya vuran bir hale gelmiş olması da tuhaf bir karar. Yelena ve sahip olduğu sınırlı ekran süresine rağmen Rick Mason filmde Alexei’den daha yerinde komik anlara sahipler. Florence Pugh, Yelena’nın travmatik bir süreçten geçen halini de kardeşini alaya alan tavırlarını da izleyiciye başarılı bir şekilde veriyor.

Natasha, Yelena, Red Guardian ve Melina yıllar sonra aile olarak bir araya geldiklerindeyse filmin bizi o noktaya getirdiğinde görmeyi umduğumuza göre sönük bir sahneyle karşı karşıyayız. Black Widow’un ana temalarından biri aile olsa da bu karakterler birbirlerini aile olarak görseler de yeterince öyle hissedilmiyor. Bunun nedenlerinden biri de karakterleri film boyunca pek de birbirlerine verdikleri önemi yansıtacak kararlar alırken görmüyor oluşumuz. Bu yüzden filmin sonunda yaşananlar gerçekten bir aile oldukları için aldıkları kararlardan öte önceden aileymiş gibi davrandıkları gizli görev, Natasha’nın Yelena’nın iyi olduğuna emin olmaması gibi birbirlerine hissettikleri borcu ödüyorlarmış hissi veriyor.

Filmin kötü karakterleri cephesi de The Winter Soldier’ın basit bir kopyası gibi duruyor: Uçan bir üsse sahip bir politikacı ve onun itaatkâr tetikçisi. Black Widow, The Winter Soldier’ın aksine ne kötü karakterleri ve amaçlarını tanımamız ne de oyuncuların karakterleri biraz da olsa taşıması için izin veriyor. Bu da onları MCU’nun akılda kalıcı olmayan ve potansiyelleri harcanan kötüleri arasında yerlerini almasına neden oluyor.

Yönetmenlik Ve Anlatı

Black Widow elindeki çoğu hikaye elementini izleyiciyi tamamıyla etkileyecek şekilde kullanmaktan kaçınıyor. Filmin başında Natasha’nın çocukluğunu izlediğimiz sahnede karakterler hakkında kısa ve öz detaylar öğreniyoruz. Fakat film daha sonra hiç bu kadar efektif bir anlatım sergileyemiyor. Örnek vermek gerekirse Smells Like Teen Spirit cover’ı eşliğindeki, Bond filmlerinin açılış sekanslarına bir saygı duruşu gibi duran sahnesi, Natasha’nın ve diğer kaçırılan kızların Red Room’daki eğitimini, organizasyonun amacını gösteriyor fakat izleyiciye karakter hakkında yeni, bilmediğimiz bir şey söyleme fırsatını tepiyor. Yelena ile konuşmalarında yaşadıkları travmalardan, organizasyonun hayatlarını nasıl sonsuza kadar değiştirdiğinden bahsediyorlar.

Belirli bir noktada Yelena, Red Room için kaçırılan kızlardan ve filmin kötüsü Dreykov için nasıl harcanabilir kaynaklardan başka bir şey olarak görülmediklerinden bahsediyor. Konuşmanın o anki havası sanki bu kızlar için doğru düzgün bir arama yapılmadığından, adalet sisteminin bozukluğundan bahsedecek bir noktaya ilerliyor fakat bu noktaya asla gerçekten varmıyor. Black Widow, kendini ciddiye almaya çalışmasına rağmen ciddi konulara değinmekten de sakınıyor. Bunun yanında Black Widow kurgu anlamında da sıkıntılara sahip.

İlk yarısında iyi bir tempo oturtamayan film, yaşanan olayların ağırlıklarını hissetmenize izin vermeyen bir hızda ilerliyor. Yönetmen Cate Shortland, en insani ve gerektiğinde seyirciyi gerebilen MCU filmlerinden birini ortaya çıkarmış. Ana karakterin kaderini çoktan biliyor olmanıza rağmen kendisine eşlik eden karakterlere kurdurmayı başardığı bağ, yaşanacaklar konusunda heyecanlanmanızı sağlıyor.

Müzikler

Filmin müzikleri Assasin’s Creed (III, Revelations) ve Mission: Impossible – Fallout’un müzikleriyle tanınan Lorne Balfe tarafından bestelenmiş ve daha önceki film ve oyun müzikleri düşünüldüğünde açıkçası hayal kırıklığı olan bir iş ortaya çıkmış. Black Widow, film müzikleri konusunda da The Winter Soldier’ı örnek olarak kullanıyor.

The Winter Soldier tam olarak da süper kahraman filmlerinden bahsedildiğinde istenilen ikonikliğe sahip müzikleri olan bir film değil belki, hatta şöyle bir bakınca MCU içinde bu aranan özelliklere sahip parçalar bulması güç. Ancak şunu belirtmeliyim ki TWS, genel hikaye yapısı olarak Black Widow’u; müzikal anlamdaysa hem bu filmi hem bütün olarak MCU’yu etkilemiş bir film.

Bu elbette ki Henry Jackman’ın TWS sonrası Captain America: Civil War ve The Falcon and the Winter Soldier için dönmesiyle ortada. Bunun yanında Black Widow filminin müziklerinde de The Winter Soldier’ın belli temalarına benzerlik dikkat çekiyor. Filmde Taskmaster için Winter Soldier’ınkine benzer bir tema yaratılmaya çalışılmış ancak Winter Soldier’ınkini özel yapan -makine ve çığlık seslerinin aynı zamanda devam eden fazlasıyla düzenli bir ritme olan zıtlığı gibi- ve karakteri, yaşadıklarını da bilmemizin etkisiyle tavan yapan etkileyicilikten yoksun bir iş ortaya çıkmış.

Film boyunca kullanılan Rus esintili motifler ve melankolik vokaller karaktere veda ettiğimizi düşününce duygusal ve böyle bir film için fazlasıyla uygun hissettiriyor. Yelena için bestelenen -ve karakteri MCU’da görmeye devam edeceksek bir ihtimal karşımıza çıkacak olan- tema ve filmin son perdesindeki dövüş sırasında çalan -başta biraz ürkütücü gelse de hiçbir noktaya ulaşmamasıyla sinir bozucu bir hale gelen- parçalar filmin müziğe en çok beli bağladığı kısımlar olsa da pek pozitif izlenimler bırakmıyor. Yine de müziklerin tematik olarak bu kadar tutarlı olma çabası ve bazı anlar, Lorne Balfe MCU için müzik yapmaya devam ederse diğerlerinden sıyrılacak parçalar yaratma potansiyeline sahip olduğunu hissettirmeyi başarıyor.

Son Yorumlar

Black Widow, her şeyiyle daha önceden çıkması gereken bir filmmiş gibi. Yeni tanıdığımız ve kolayca bağ kurulabilen karakterler seyir zevkini arttırırken film sanki elindeki imkanları tam olarak kullansa çok daha etkileyici bir iş ortaya çıkacakmış hissinden kurtulamıyor.