Glyph, 1 Şubat 2021’de Nintendo Switch için yayınlanmış bir 3D platform oyunudur. 9 Ağustos 2021‘de de Steam üzerinden PC platformu için çıkışını yapacak oyunu, elimden geldiğince uzatmadan ama detaylı bir şekilde incelemeye çalıştım.
Oyun Türü
Öncelikle oyunun türü ile başlayalım. Glyph, 3D Platform türünde bir oyun. Oyunun yapımcıları, oyunu “renkli ve atmosferik 3D platform” şeklinde tanımlamış. Bence çok güzel bir tanımlama olmuş çünkü oyun gerçekten renkli ve atmosferik. Platformların arasında süzülürken arkadaki Antik Mısır temalı manzara oyuna derinlik katıyor. Her bölümdeki farklı yapılar, farklı mekanikler, farklı renkler ve onlarca kozmetik de oyunu canlı kılıyor.
Hikaye ve Dünya
Glyph, diğer platform oyunları gibi fazla bir hikaye barındırmıyor. Oyunda kıyamet sonrası bir dünya benzeri, harabeye dönmüş bir dünya görüyoruz. Kontrolden çıkmış mekanik bir yaratık tüm canlıları öldürüp dünyayı da zehirliyor. Bu zehirli dünyada güvenli platformlar dışında hiçbir yere temas edemiyoruz. Buna oyunun her köşesinde olan kumlar da dahil. Oyunun hikayesi bu kadar kısa ve basit ama zaten oyunu hikayesi için oynamıyorsunuz.
Oynadığımız karaktere gelirsek, Glyph adında mekanik bir bok böceğini (scarab) oynuyoruz. Bok böcekleri, Mısır mitolojisinde çok yaygın görülen canlılardır, sanırım bu yüzden böyle bir seçim yapmışlar. Karakter bok böceği olsa da kostümlerle farklı canlılara ait görüntüler de atanabiliyor. Örneğin son oynadığımda papağan kostümüyle, ondan önce de kaplumbağa ile oynamıştım. Oyun, kozmetik konusunda elini bayağı bol tutmuş.
Oyunda bütün bölümler gökyüzündeki bir tapınakta bulunan ufak portallar üzerinden açılıyor. Tapınağın bölümlerini ve portalları açmak için ufak bir oyun içi ücret ödüyorsunuz. Bölümleri tamamladığınızda da bu ödediklerinizden fazlasını kazanıyorsunuz. Tapınakta 80’in üzerinde bölüm var: bazıları kolay, bazıları orta, bazıları ise baya zor. Zor bölümleri oynamadan geçme imkanınızın olması güzel bir özellik, lineer bir oyun gibi oyuncuyu kısıtlamıyor. Kendinizi hazır hissettiğinizde geri dönüp oynama şansınız da her zaman var. Oyunda hem keşif hem de zamana karşı yarış bölümleri de mevcut.
Oynanış
Oyunun en önemli kısmına geldik, bu oyunu sevdirecek veya sövdürecek kısım burası. Veya ikisini birden de yaptırabilir. Öncelikle bu oyunun zor bir oyun olduğunu söylemem gerekiyor. Daha çok 2D platform olmak üzere, platform türünden oyunlara alışık biri olarak beni baya zorladı. Ama oynanışı o kadar güzel ve keyifliydi ki bir türlü de oyundan kopamadım. Vakit darlığı ve incelemenin yetişmesi için tüm bölümleri oynamadım ama ilk müsait zamanımda tamamen bitirmek istiyorum.
Oynanış için çelişkili bir oyun diyebilirim. Oyun aslında çok basit ama aynı zamanda da karışık. Oyun, oyuncuyu gerçekten zorluyor ama bir taraftan da rahatlatıyor. Bayılarak övdüğüm oyunlar bile beni bazen oynanış olarak tatmin edemiyorken bu oyunun fiziğine ve mekaniklerine hayran kaldım. Oynadığımız karakterin top şeklinde hareketi olsun kanatlarını açtığımızda süzülmesi olsun hepsi müthiş. Tatmin demişken oyunu güzel yapan şeylerden birisi de verdiği tatmin hissi. O zor bölümleri geçtikten sonra oyun sizi bir şeyler başarmışsınız gibi hissettiriyor. Çünkü gerçekten bir şeyler başarmış oluyorsunuz. Sanırım beni oyuna bağlayan şeylerin başında da bu tatmin ve başarma hissi geliyor.
Oynanış mekaniklerine geçersek. Oyunda Glyph adında mekanik bir böceği kontrol ettiğimizi söylemiştim. Bu böcek normalde küre şeklinde ve kendisi, hareket etme ve zıplama özelliklerine sahip. Zıpladıktan sonra da kanatlarını açıp havada süzülebiliyor ve süzülerek çok daha uzak mesafelere gidiyor. Oyunda temelde 3 çeşit zemin var; normal, yeşil ve tuzak. Normal zeminler güvenli şekilde üzerinde durup, zıplayabildiğimiz zeminler. Tabii bazıları kırılabiliyor, bazıları yamulabilir ama yine de güvenli. Yeşil renkli zeminlere değince, Glyph çift zıplama hakkı kazanıyor ve havadayken tekrar zıplayabiliyor, bu da gidilen mesafeyi ciddi arttırıyor. Tuzak zeminler de genelde kırmızı olan zeminler, bunların çoğuna değdiğimiz anda ölüyoruz, bazıları da Tomb Raider tuzakları gibi bize yarım saniye kadar kaçma şans veriyor. Aslında Glyph bu kadar basit ama bu basitliği o kadar derinleştirmişler ki oyun, basit olduğu kadar da karışık bir oyun haline gelmiş. Oyuncuyu çekecek kadar basit ama ilgisini devamlı tutacak kadar da karışık.
Görsellik ve Müzik
Oyunun görselliği etkileyici, renkli ve oldukça canlı. Mükemmel veya sanat eseri gibi diyemem ama fazlasıyla yeterli olduğunu söyleyebilirim. Bazı bölümlerin gece, bazılarının gündüz olması da görselliğe çeşitlilik katmış. Gece gündüz dışında tema olarak da bölümler çok farklı, sıcak kumlardan bulutların üzerine kadar çıkan bir yolculuk var.
Müzik konusunda güzel bir iş çıkartılmış. Bölümlerin standart rahatlatıcı müziklerine ek olarak heyecanlı anlarda falan müziklerin değişmesi o anın heyecanını daha da arttırıyor. Genelde oyun müziklerini Spotify’da listeye ekleyip dinleyen birisi olarak bu oyunda o şekilde dinlemelik bir müzik hatırlayamıyorum. Bu, müzikleri kötü anlamına gelmez; müzikler amacını yerine getirmiş elbette ama bir adım ötesine gidememiş.
Boss Fight
Bir yolculuğu güzel yapan şey o yolculuğun sonu mudur, yoksa yolculuğun kendisi midir? Ben şahsen yolculuğun kendisinin güzel olmasını tercih ederim. Buradan genelde hayat yolculuğuna bağlardım ama bu seferlik bir oyunun yolculuğuna bağlamak istiyorum. Çoğu oyunda, özellikle de eski oyunlarda olmazsa olmaz bir şey vardı: oyun sonu canavarları. Oyunun bittiğini vurgulamak için ve o yolculuğu daha anlamlı kılmak için oyunun veya bölümlerin sonlarına koyarlardı. İncelediğim oyunlar içinde Jedi Fallen Order da bu mantıkta bir oyundu, oyun güzeldi ama vurucu kısım sonundaydı. Red Dead Redemption 2 ise anlamlı bir son savaş barındırsa da asıl olay yolculuğun kendisiydi.
Peki Glyph bu konuda nerede? Glyph, bu konuda ikisini de yapıyor. Oyunun hikaye anlatma derdi olmadığı için yolculuğa odaklanmıştı ve bunu da çok güzel bir şekilde ortaya koymuş. Finalde ise kendini zirveye çıkartıp müthiş bir boss fight koyuyor ve bu düşmanı yendiğinizde oyun boyu yaşadığınız o tatmin hissi zirveye çıkıyor. Oyun bittiğinde, oyuncunun yüzünde bir tatmin ve başarı ifadesi bırakan oyun sayısı çok değil ve Glyph bunların arasına katılıyor.
Kapanış
Glyph için basit ama karmaşık ve zorlayıcı ama rahatlatıcı demiştim. Şimdi bir de buna modern ama nostaljik de eklemek istiyorum. Oyun, mekanikleri olsun görselliği olsun her yönüyle modern ve iyi tasarlanmış bir oyun. Ancak bir o kadar da nostaljik bir oyun. Oyunda bir şeyleri açmak için oynamanız gerekiyor, ekstradan para vermeniz değil. Bazı oyunlar mikro ödeme barındırmamasıyla övünüyor ama mikro ödeme barındırmamak tek başına yeterli değil. Bunun yanında oyundaki kozmetikleri ve içeriği de oynayarak açma imkanı verilmeli. Eskiden oyunlarda bir şeyleri açmak için tek yapmamız gereken oyunu oynamaktı, işte Glyph de tam olarak bu mantığı benimsiyor. Sonraki bölümleri ve kozmetikleri açmak için para ödemek yerine oyunu oynuyorsunuz. Oyun bu yönden bana çok nostaljik geldi, klasik bir boss fight ile bitmesi de son noktayı koyuyor.
Bu yılın başlarında ALTF4 isimli bir oyun yayınlanmıştı ve tüm yayıncılar oynadığı için bir anda popüler olmuştu. Oyunun tek numarası kötü fiziği ve mekanikleriyle oyuncuyu deli etmesiydi. Öldüğünüzde o uzun ve tek bölümü en baştan başlıyorsunuz. Glyph de kısmen böyle denebilir ama amaçları farklı. Glyph zor olmasına rağmen oyuncuyu eğlendirmeyi ve ona bir şeyleri başartmayı hedefliyor. Ölünce bölümün başına atıyor ama bölümleri kısa tutarak bunu telafi ediyor. Arada sinir etse de saç baş yoldurmuyor sizi tekrar denemeye itiyor. Artık yazımı burada noktalıyorum ve oyuncuya uzun saatler sürecek güzel bir deneyim vaat eden ve bunu yerine getiren bu güzel oyuna bakmanızı tavsiye ederim.
Glyph
Genel Puan - 9
9
Neredeyse Mükemmel
Neredeyse mükemmel dedim ama açıkçası oyunda eksi diyebileceğim bir şey ile karşılaşmadım. Sadece daha iyi olabilirdi dediğim birkaç ufak şey var ama daha iyi olabilirdi demediğim bir oyun olduğunu da sanmıyorum..
