Başlamadan önce yazıda spoiler olmadığını belirtmek istiyorum. Sadece The Phantom Pain’den değil önceki Metal Gear Solid oyunlarından da spoiler vermekten mümkün oldukça kaçındım. Yazı beklediğimden biraz uzun oldu ama ayırdığınız vakte değmesi için uğraştığımı söyleyebilirim.
Metal Gear serisi ilk oyununu 1987 yılında çıkartmış köklü bir seridir. Benim de hayatımda oynadığım ilk oyunlardan birisiydi kendisi. 1990 yılında Metal Gear 2 oyunu ile seriyi devam ettirdi ve 3. oyunu da 1998 yılında Metal Gear Solid adıyla çıkarttı. Artık oyunun 3 boyutlu olması nedeniyle bu ismi alıyor ve seri bu isim üzerinden tekrar numaralandırılmaya başlıyor.
Aradaki oyunları geçip 2014 ve 2015 yılında çıkan Metal Gear Solid 5 oyunlarına geliyoruz. Aynı numarayı 2 oyuna paylaştırmışlar ki bunda aslında Ground Zeroes‘un, The Phantom Pain içinde olacak şekilde planlanmasının etkisi büyük. Daha sonra asıl oyun için bir erken erişim yapmak amacıyla böyle bir karar vermişler. The Phantom Pain tek başına da güzel bir oyun olsa da öncesine göz atmanızı tavsiye ederim.
The Phantom Pain öncesi
The Phantom Pain, Metal Gear Solid serisinin 11. ana oyunu. Kronolojik olarak bakarsak da 4. sırada geliyor. Kendisinden hemen önce MGS V: Ground Zeroes geliyor. Ground Zeroes, The Phantom Pain’den yaklaşık 1 yıl kadar önce çıkıyor ve dönem olarak da 9 yıl öncesinde geçiyor. Ground Zeroes süre olarak 1 saatin altında bir oyun süresi sunuyor. Bu yüzden de “Kojima bize demo satmış” şeklinde haklı tepkiler almıştı. 1 saatlik bir oyun için fiyatı gözünüzü korkutmasın, indirim dönemlerinde %90 gibi büyük indirim aldığı için önce onu oynamanızı kesinlikle tavsiye ederim. Kendisi The Phantom Pain’in giriş görevini barındırıyor, o yüzden atlamayın derim.
Ground Zeroes öncesinde geçen 2 oyun maalesef PC için çıkmadı ama özetlerini veya hikayesini izleyebilirsiniz. Özellikle Snake Eater‘ı kesinlikle atlamayın derim çünkü müthiş bir hikayeye sahip. Kronolojik sırayı aşağıya bıraktım, bu sırada oynamanızı tavsiye ederim.
1964 – Metal Gear Solid 3: Snake Eater
1974 – Metal Gear Solid: Peace Walker
1975 – Metal Gear Solid V: Ground Zeroes
1984 – Metal Gear Solid V: The Phantom Pain
1995 – Metal Gear
Hikaye
Oyun ile ilgili yorumlara baktıysanız genelde hikayenin çok iyi olmadığını veya serinin kalanından kötü olduğunu görebilirsiniz. Elbette bir Snake Eater değil ama serinin altında veya kötü olduğunu düşünmüyorum. The Phantom Pain’in hikayesi oldukça güzel ve vurucu ama hikaye gidişatı konusunda biraz şikayetlerim var. Oyunda 50 tane ana görev var ve bunların 15 tanesi öncekilerin zorlaştırılmış hali, onları geçersek 35 tane ana görev kalıyor.
Bunların içinde müthiş hikayeye, müthiş sahnelere sahip görevler olduğu gibi yan görevden hallice görevler de mevcut. Müthiş bir görevden sonra “git 5 tane tank patlat” tarzı ana görev koymak, hikaye gidişatını ciddi anlamda baltalıyor. Oyunu uzatmak için yapılan bu basit hareket keşke yapılmasaydı da şu güzel hikayeyi övmeye doyamasaydık diyorum. Yine de oyunun giriş bölümünü övmeye doyamıyorum ilk oynadığımda aklımı başımdan almıştı. Keşke oyunun kalanı da o seviyede olsaydı.
Yan görevlere gelirsek, aslında varlar ama yoklar, yan görev diye Witcher 3 ve AC Odyssey oyunlarındaki kontrat görevlerini koymuşlar. Yan görev demiyorum kontrat diyorum, şu panolardan aldığınız basit görevler. Bu oyunun yan görevleri “şuradaki rehineleri, malzemeleri kurtar” düzeyinden öteye geçemiyor. Oyun, 20 saatlik hikayeyi oynamam için beni 25 saat işkence gibi görevlere zorluyor. Bu konuda Ubisoft’u bile güzel göstermişler tebrik ediyorum.
Yan Karakterler
Öncelikle oyunun kötüsü Skull Face ile başlamak istiyorum. Kendisini ilk defa Ground Zeroes girişinde arkasında güzel bir müzikle görüyoruz. O an kendisinin büyük bir bela olacağını anlıyoruz ve gerçekten büyük bir bela da oluyor. Skull Face için büyük bir emek ve altyapı hazırlanıyor ancak karakteri çok sığ kalmaktan öteye geçiremiyorlar. Bu konu benim açımdan büyük bir eksi oldu.
Miller ve Ocelot ile devam edelim. Bunlar Big Boss‘a oyun boyunca yardımcı olan karakterlerimiz. Revolver Ocelot‘un, Big Boss’a ikonik tek gözlü görünümünü veren kişi olduğunu da belirteyim. Kazuhira Miller da Big Boss’un en yakın dostu denebilecek birisi. Oyunda kararlarımıza karşı gelse de dostluklarına olan güvenden dolayı her zaman sadakatini koruyor. Bu karakterler ne kadar güzel olsa da sinematikler dışında kendilerine çok fazla yer bulamıyorlar.
Oyunun en bilindik diğer karakteri ile devam ediyoruz, Quiet. Kendisi adı gibi sessiz bir karakter, oyunda da baş parmak onayı (thumbs up) dışında iletişim kuramıyor. Kendisi için sessiz bir ölüm desem yanlış olmaz. Oyundaki en iyi yardımcı karakter olduğundan diğer yan karakterlere göre kendisini bol bol görüyoruz. Fizyolojisi ve görünümü nedeniyle çok fazla yorum almış birisi aynı zamanda. Oyunda bu görünümü mantıklı olarak açıklanıyor ama asıl nedeninin Japonların farklı tarzı olduğunu herkes biliyor şimdi, kimseyi kandırmasınlar. Hikayesi de oldukça vurucu ancak oyun size Quiet’ın hikayesini anlattığı sırada, oyun zaten bitmiş oluyor.
Oynanış ve Gizlilik
Oyunun en güçlü olduğu 2 alandan birisi oynanış mekanikleri olabilir. Bu oyundan önce başta Hitman ve Hitman 2 olmak üzere birkaç tane gizlilik oyunu oynamıştım. Artık gizliliğe doyduğum dönemde oynamama rağmen bu oyunun gizliliği, beni kendisine hayran bıraktırdı. Oynanışın temeli oldukça basit gizli şekilde askeri üslere girip duruyoruz. Basit olmayan kısım ise oyunda çok deli detayların bulunması ve düşmanın sizden öğrenmesi. Evet düşman taktiklerinizi öğrenip buna çalışıyor. Sürekli kafadan vurduğunuzda düşman kaskları geliştiriyor. Sürekli gece operasyonu yaptığınızda düşman gece görüşlü dürbünler takıyor. Bunlar aklıma gelen ilk detaylar ve bunun gibi onlarca detaylar oyunda mevcut.
Oynanışın diğer güzel bir yönü de oyuncuya sunduğu seçenekler. Düşmana yaklaşırken onunla ne yapabileceğiniz konusunda kafanızda bir sürü seçenek oluşuyor. Metal Gear Solid V: The Phantom Pain için gizlilik oyunu demek hafif kalır, bu oyun bir gizlilik matematiği resmen. Düşmana dümdüz dalabilirsiniz, sessizce öldürebilirsiniz, yakında dövüşte öldürebilirsiniz veya barışçıl da gidebilirsiniz. Bayıltıcı silahlarla bayıltabilirsiniz, yakın dövüşte bayıltabilirsiniz hatta su tabancası ile gözüne sıkıp birkaç saniye kör edip sonra yakın dövüşte bayıltmak da bir seçenek.
Bunların dışında oyunda yardımcı sistemi mevcut bunlarda D-Dog ve Quiet en işlevlisi. Quiet, sniper kullanıyor, bu sniper öldürücü veya bayıltıcı olabiliyor. D-Dog ise düşmanın dikkatini dağıtma, bayıltma ve öldürme gibi işlevlere sahip. Ağzında komanda bıçağıyla düşmanın kafasına atlayan bir köpeği görmenin verdiği keyif paha biçilemez. Bayılttığınız düşmanları ekibe katmanız da mümkün bu kısma ileride değineceğim.
Yapay Zeka
Bir gizlilik oyununda olmazsa olmaz nedir derseniz düzgün bir yapay zeka diyebilirim. Oynadığım ve sevdiğim çoğu oyunda maalesef müthiş bir yapay zeka görememiştim. MGS 5 bu konuda bildiklerinizi değiştirmeye geliyor. En ufak şüpheli harekete tepki veren güzel bir yapay zeka gerçekten farkını ortaya koyan bir özellikmiş. Düşman sizin yarattığınız şüpheli harekete incelemeye gelirken sokakta yürür gibi değil gerçekten şüpheli bir şey varmış gibi geliyor. Bazı durumlarda telsizden haber de veriyor. Grup halinde düşmanlara saldırırsanız grubun bir kısmı şüpheli duruma giderken bir kısmı da geride kalıp bölgeyi kolluyor. Tehdit algılarsa tüm üsleri dikkatli olmaları için uyarıyor. Kendisine tarihin en iyi oyunu diyen oyunların bile, bu oyunun yapay zekasından almaları gereken çok fazla ders var.
Görsellik ve Optimizasyon
Oyun 2015 yılının Eylül ayında çıkış yaptı. Bir oyunu en üst ayarlarda ve iyi bir performansla şekilde oynamayalı yıllar olmuştu. O dönemde çıkan oyunlar için ya iyi grafikler ya da yüksek performans arasında seçim yapmam gerekiyor. The Phantom Pain ise bana ikisini birden sundu. Döneminin ilerisinde olan bu oyun motorunun ölüme terk edilmesi çok acı bir durum olmuş. Grafik kalitesinde gelirsek mükemmel diyemem ama oldukça etkileyici olduğu ortada. Tabii oyunda bu grafiğin hakkını verebilecek bir manzara olmaması üzücü.
Müzik ve Sinematikler
Oynanış kısmında oyunun en güçlü olduğu 2 alandan birisi olduğunu söylemiştim şimdi diğer güçlü olduğu alana geldik. Hideo Kojima oyunlarının değişmez yönü olan kaliteli sinematik sahneler bu oyunda da kendini gösteriyor. Kiefer Sutherland de sevdiğim bir oyuncudur bence bu seçim de güzel bir seçim olmuş. Kojima yine fanboyluk yapmış ama onu suçlamak mümkün değil. Troy Baker zaten “adı yeter” dediğimiz bir isim. Bu konuda uzun uzun yazmaya veya tartışmaya gerek olduğunu sanmıyorum. Oyundan nefret edenler bile bu konuda hakkını yiyemez diye düşünüyorum.
Müzik seçimleri ise müthiş. Hem Ground Zeroes hem The Phantom Pain bu konuda müthiş. Sinematik müziklerin dışında düşmanların kaset çalarlarından müzik kasetlerini bulup çalabiliyorsunuz. Bunları da daha sonra istediğiniz zaman dinlemeniz mümkün. Bir görevde Take On Me duyduğumda görevi bırakıp sese odaklanmıştım müziklerin fazla iyi olmasının kötü yanı diyebilirim.
No more bullets and the embers are dead
Whispers in the air tell the tales of the brothers gone
Desolation, devastation
What a mess we made, when it all went wrong
Açık Dünya
Oyunun en zayıf olduğu alana gelmiş bulunuyoruz. Bu oyun, bir oyunda gördüğüm en kötü ve en ölü açık dünyaya sahip. Daha önce Horizon Zero Dawn için açık dünyası çok ölü demiştim ama bu oyun ondan da ölü çıktı. Oyunda 2 tane harita var Afganistan ve Güney Afrika. Bu 2 harita hem görsel olarak kötü tasarıma sahip hem de çok basit duruyor. Sağa sola kontrol noktaları atılmış kalanlar boşluk. Koca oyunda şu alttaki görsel dışında ilgimi çeken bir yapı göremedim. Temizlediğim kontrol noktalarının tekrar doldurulması da ayrı bir eksi olmuş. Açık dünyası rezil demiyorum ama bu oyuna kesinlikle yakışmadı.
RPG Ögeleri ve Geliştirmeler
Oyunun detaylı olduğu bir alana geldik, oyun içi geliştirmeler. Burada Big Boss ve yardımcı karakterler için ekipman geliştirmeler yapabiliyoruz. Quiet için bayıltıcı sniper, D-Dog için bıçak taşıdığı kıyafet, Big Boss için silah geliştirmeleri için bu ekranı kullanıyoruz. Sistem güzel ama anında yapmaması çok büyük eksik. Bazı geliştirmeler için 1 saat civarı gerçek zamanlı bekleme süresi var. Bir görevde ihtiyacım olan silahı geliştirmek için oyunu açık bırakıp yemeğe gitmiştim ve bunun aptalca bir tasarım olduğunu düşünüyorum. Oyunda zaman geçirme mekaniği varken geliştirmeyi gerçek zamana endeksli yapmanın mantıklı bir yanı yok.
Diğer bir mekanik de birçok oyunda olan askerlerimizi göreve yollama mekaniği. Bu mekanik birçok oyunda var ve bu oyunda da bu sistem güzel hazırlanmış. Bazı görevler ekibe asker, silah, para sağlarken bazı görevler ise direkt olarak oynanışı etkiliyor. Örneğin görseldeki görevi yaptırdığımda düşmanın kask sevkiyatına darbe vurmuş oluyoruz ve görevde karşılaştığım düşmanların kaskı olmuyor. Aynı şekilde silahlarını, kıyafetlerini, dürbünlerini, fenerlerini, kalkanlarını ve diğer ekipmanlarını da kesebiliyorum.
Geliştirme Ekranı Görev Ekranı
Düşmanı ekibe katma mekaniğinden de bahsetmek istiyorum. Fulton isimli bir cihazla düşmanı gökyüzüne yolluyoruz oradan da Miller onu alıp üsse götürüyor. Düşman veya kurtardığımız rehine de bir süre sonra ekibe katılıyor. Ekibe katılan askerler geliştirmelerimde faydalı olduğu gibi göreve giderek daha fazla asker katmama da yardımcı oluyorlar. Hem oyunun içinde hem menüde bol bol hesap yapıyoruz. Bu oyun gerçekten gizlilik ve matematik üzerine.
Fulton Düşman Özellikleri
Bölüm 51
Oyunun 50 bölümden oluştuğunu söylemiştim ancak bir de yapım aşamasında iptal edilen bir bölüm var. Konami bu bölümün, oyunun finali olmadığını ve oyunun bitmiş olduğunu iddia etse de gerçek hiç de öyle değil. Oyunun öncesi ile bağlantısı oldukça güçlü ve net. Ancak oyunun sonrasında geçen oyunlara baktığımızda aradaki dönem için çok fazla soru işareti var. Bu yüzden oyunun iyi bir final yapabildiğini düşünmüyorum ve bu konuda yalnız değilim. Final kesildiği için sonra Miller ile Ocelot arasında görüntüsüz bir konuşma duyuyoruz ve olayları basitçe bağlamaya çalışıyorlar. Oyundaki uzatma görevlerin de oyunun yarım kalmasın uzun olsun mantığıyla eklendiğini düşünüyorum.
Sonuç
Tüm eksilerine rağmen Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, oynayabileceğiniz en iyi gizlilik oyunlarından birisi olarak sizi bekliyor. Hikayeyi çok sallamadan bile oynarsanız keyif alacağınızı düşünüyorum. Yine de böyle zengin bir evrenin hikayesini es geçmeyin. Önceki oyunlara bakmanız şart değil ama ben şiddetle tavsiye ediyorum. Ground Zeroes ve The Phantom Pain için Steam mağaza linklerini üzerlerine ekledim. İndirim dönemlerinde ciddi indirim aldığı için beklemenizi öneririm özellikle Ground Zeroes için kesinlikle bekleyin. 1 saatlik tek görev için 3 lira değil de 30 lira vermiş olsaydım biraz öfkeli olabilirdim. Son olarak; Venom Snake ve Quiet konusunda söylemek istediğim çok şey var kendilerini fazlasıyla sevdim ama inceleme spoilersız kalsın istediğim için gizlice övmüşüm gibi davranırsanız çok sevinirim.
Metal Gear Solid V: The Phantom Pain
Hikaye - 8
Oynanış ve Aksiyon - 10
Görsellik - 8
Müzik ve Sinematikler - 10
Açık Dünya ve Çevre Tasarımları - 5
RPG ögeleri - 7
8
Konami, sana lanet olsun!
Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, tüm eksiklerine rağmen oldukça güzel bir oyun olmuş ama potansiyelini düşününce bu oyunun kaçırılmış bir fırsat olduğunu söyleyebilirim.
